Στο μακρύ και χρονοβόρο δρόμο προς τη δικαστική δικαίωση των Ελλήνων δανειοληπτών σε ελβετικό φράγκο έγινε ένα ακόμα σημαντικό βήμα το οποίο συμβάλλει στην ανακούφιση τους και ρυθμίζει προσωρινά την κατάσταση την οποία αντιμετωπίζουν!

Ενόψει της συζήτησης της κύριας αγωγής δανειοληπτών σε Ελβετικό Φράγκο, έγινε δεκτή εν μέρει η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων την οποία καταθέσαμε για λογαριασμό των αιτούντων από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών και η οποία συζητήθηκε στις 09/02/2015. Κύριο αίτημα των αιτούντων ήταν να ρυθμιστεί η μηνιαία δόση τους στο ποσό το οποίο εκείνοι μπορούσαν να ανταποκριθούν.

Σύμφωνα με το διατακτικό της εν λόγω απόφασης (1728/2015) ρυθμίζεται προσωρινά η μηνιαία δόση των αιτούντων στο πόσο το οποίο ζητήθηκε και συγχρόνως απαγορεύεται η καταγγελία της δανειακής τους σύμβασης μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της ασκηθείσας κύριας αγωγής τους στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Αυτό σημαίνει, όπως γίνεται αντιληπτό, ότι οι δανειολήπτες δεδομένου των επειγουσών οικονομικών συνθηκών που συντρέχουν στην περίπτωσή τους θα συνεχίσουν να παραμένουν ενήμεροι καταβάλλοντας μηνιαίως τη  χαμηλή δόση στην οποία μπορούν να  ανταποκριθούν, ενώ παράλληλα η αντίδικος τράπεζα δεν μπορεί να προβεί σε κανένα επαχθές μέτρο εις βάρος τους.

Κάθε δικαστική απόφαση ακόμη και προσωρινού χαρακτήρα η οποία εκδίδεται ενισχύει την ήδη θετική δικαστηριακή δυναμική στις υποθέσεις δανειοληπτών ελβετικού φράγκου που αναπτύσσεται πλέον σε όλη την Ελλάδα. Ειδικότερα  δε στη δεδομένη φάση που δεν μπορεί να ρυθμιστεί νομοθετικά με αναδρομική ισχύ  το μείζον ζήτημα των δανείων σε ξένο νόμισμα, ουσιαστική και ασφαλή διέξοδο  αποτελούν τα ελληνικά δικαστήρια μιας και τα περισσότερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα φαίνονται προς το παρόν μη συνεργάσιμα.  

Προς επίρρωση των ανωτέρω, η πολύ καλή γνώση της ισχύουσας ελληνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας αναφορικά με την προστασία των καταναλωτών και τελικά η προσφυγή των δανειοληπτών ελβετικού φράγκου στην ελληνική δικαιοσύνη σε συνδυασμό με τον κατάλληλο χειρισμό των μεταβλητών που ισχύουν στην κάθε περίπτωση ξεχωριστά αποτελούν τα μοναδικά εχέγγυα για την επίλυση του προβλήματος τους, ήτοι  την αποπληρωμή του δανείου τους σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία και τους Γενικούς όρους Συναλλαγών και όχι κατά παράβαση αυτών. Σε αντίθετη περίπτωση τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα συνεχίζουν να αποκερδήζουν πολύ περισσότερα χρήματα από τη χορήγηση των συγκεκριμένων επενδυτικών προϊόντων, μη αναλογιζόμενα ούτε τη σχέση που αναπτύσσουν με τους πελάτες τους ούτε καν τις βασικές αρχές πρόνοιας αυτών .

Περαιτέρω, στην παρούσα φάση πρέπει τα ελληνικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, επειδή ακριβώς αντιμετωπίζουν μείζον ζήτημα ρευστότητας, να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να  διευκολύνουν την εν λόγω κατηγορία δανειοληπτών (που στη συντριπτική πλειοψηφία τους είναι ενήμεροι), μειώνοντας σημαντικά τις μηνιαίες δόσεις τους ιδιαίτερα τώρα μετά την ανατίμηση του ελβετικού φράγκου έναντι του ευρώ. Οφείλουν λοιπόν να αναλογιστούν ότι παρ’ότι οι δανειολήπτες σε ελβετικό φράγκο έχουν υποστεί μέχρι σήμερα 60% ζημία στο κεφάλαιο τους εντούτοις συνεχίζουν και πληρώνουν εν αντιθέσει με χιλιάδες άλλους οι οποίοι είναι υπερήμεροι διότι έχουν σταματήσει να πληρώνουν τα δάνειά τους από καιρό, ο καθένας  για διάφορους λόγους. Οι πρώτες «ρυθμίσεις» δανείων σε ελβετικό φράγκο από τις ελληνικές συστημικές τράπεζες δυστυχώς δεν κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση, αφού βάζουν ως βασική προϋπόθεση την αναγνώριση και αποδοχή  χρέους εκ μέρους των, ήτοι την αναγνώριση και αποδοχή της ζημίας τους!!!! Διαφαίνεται λοιπόν  ο κίνδυνος να προστεθεί μία νέα κατηγορία χιλιάδων «κόκκινων» υπερήμερων δανείων.

Τέλος θα πρέπει αν ληφθεί άμεσα υπόψη τόσο από την Ελληνική Ένωση Τραπεζών όσο και από τις ελληνικές συστημικές τράπεζες ότι εγκαταλείπεται σταδιακά από τους Έλληνες Δικαστές η συντηρητική  στενή γραμματική ερμηνεία του νόμου και επιλέγεται η τελολογική ερμηνεία της νομοθεσίας για το νομικό status quo των Γενικών Όρων Συναλλαγών που διέπουν τα δάνεια σε ξένο νόμισμα και οι οποίες αποτελούν κατά κανόνα προδιατυπωμένες συμβάσεις μελλοντικής εκπλήρωσης με αόριστο τίμημα που διαταράσσουν υπέρμετρα τόσο  οικονομικά όσο και δικονομικά τη σχέση δανειολήπτη τράπεζας υπέρ της τράπεζας. Για το λόγο αυτό και υπάρχουν πλέον αρκετές θετικές δικαστικές αποφάσεις από την Ξάνθη και τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Αθήνα και τη Ρόδο. Άλλωστε κανένα εμπλεκόμενο μέρος δεν έχει να χάσει τίποτα παρά μόνο να κερδίσει, όταν εφαρμόζει τους κανόνες δικαίου και το θεσμικό πλαίσιο. Οι δανειολήπτες του ελβετικού φράγκου μέχρι τώρα το πράττουν, το ίδιο θα πρέπει να κάνουν και τα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα προκειμένου να διορθωθούν αρρυθμίες, πράξεις και παραλείψεις του παρελθόντος γρηγορότερα. Η αντίστροφη μέτρηση για τη δικαίωση των δανειοληπτών σε ελβετικό φράγκο οι οποίοι παρασύρθηκαν σε ένα άνευ προηγουμένου «ράλυ» ανταλλαγής χρηματοοικονομικών ροών με τα πιστωτικά ιδρύματα με τα οποία συμβλήθηκαν  χωρίς ωστόσο να μπορούν να ανακαλέσουν την «εντολή» για την ανταλλαγή αυτή των χρηματοοικονομικών ροών για την οποία ουδέποτε ενημερώθηκαν, έχει ήδη ξεκινήσει.

Προς τούτο σημειώνεται ότι η Τράπεζα της Ελλάδος αλλά και οι αρμόδιοι Ευρωπαϊκοί Οργανισμοί (π.χ. Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Συστημικού Κινδύνου) έχουν αποστείλει έγγραφα και συστάσεις που αφορούν την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του εν λόγω θέματος εδώ και χρόνια αλλά λόγω της εν γένει «τραπεζικής ευημερίας» δεν ελήφθησαν προληπτικά μέτρα από τις εκάστοτε Διοικήσεις των  Ελληνικών Τραπεζών. Η αντίληψη ότι όλα αυτορυθμίζονται από την αγορά χωρίς στοχευμένες στοιχειώδεις παρεμβάσεις τόσο σε  κανονιστικό πλαίσιο όσο και σε προληπτικό επίπεδο έχει ήδη εγκαταλειφθεί γιατί τα αποτελέσματα υπήρξαν οδυνηρά στα χαρτοφυλάκια ιδιωτών, επιχειρήσεων αλλά και των ίδιων των πιστωτικών ιδρυμάτων.

Η δε «ομολογία» των ελληνικών  πιστωτικών ιδρυμάτων για τις ανωτέρω πράξεις ή παραλείψεις τους και ειδικότερα για τον συναλλαγματικό κίνδυνο τον οποίο ανέλαβαν οι δανειολήπτες εν αγνοία τους είναι αρκετές φορές αναρτημένη ακόμα και στις επίσημες ιστοσελίδες τους.